Op zondag 5 november jl. werd in Hoogvliet de Holland Oyama Cup 2006 georganiseerd. Vele nationaliteiten bezochten het toernooi dit jaar en het niveau van de vechters was erg hoog. Van Karateclub Noritsu deden Willem van Ginneken en Jan van Beek mee.

Het was inmiddels alweer de veertiende editie van dit toernooi waarbij de kampioenen officieel worden erkend als Nederlands kampioen. De Holland Oyama Cup is vernoemd naar de te vroeg gestorven oprichter van Kyokushin(kai) karate: Sosai Masutatsu Oyama (10e Dan). De landen die zich dit jaar hadden ingeschreven voor het toernooi waren België, Frankrijk, Engeland, Polen, Duitsland en Nederland.

Willem van Ginneken was ingedeeld bij de lichtgewichten (tot 70 kg.), een poule waar veel andere karateka’s in vochten. Willem mocht al snel de tatami (wedstrijdmat) op omdat hij in een voorronde moest vechten (door het hoge aantal deelnemers). Hier trof hij al meteen een tegenstander van formaat, namelijk Leon L. Regan uit Groot-Brittannië. Willem had de Engelsman al aan het werk gezien op de Open Britse kampioenschappen in Londen en wist dat hij erg lenig was met zijn benen. Willem speelde hier tijdens de Oyama Cup goed op in door Leon van dichtbij te belagen met stoot- en traptechnieken. Al snel bleek Willem’s tegenstander hier niet goed mee overweg te kunnen. Na een eerste verlenging werd er door de scheidsrechters terecht voor Willem’s overwinning gekozen.

Doordat de eerste partij een voorselectie was, moest Willem al weer snel de tatami op voor zijn officiële eerste ronde. Hier kwam hij oog-in-oog te staan met een leerling van Sem Schilt (K1-kampioen 2005), genaamd Ricardo Mertens. Willem kreeg al snel door dat zijn tegenstander niet tegen hem was opgewassen en na ongeveer 15 seconden trapte Willem hem k.o. met een mawashi-geri jodan. Helaas voor Willem werd er die dag geen prijs gegeven voor de snelste knock-out, anders had hij toch serieus kans gemaakt!

Zijn volgende partij kwam hij uit tegen Patrick de Geus, een ashihara-karateka. Beide heren waren erg aan elkaar gewaagd, alleen gaf Patrick Willem weinig kansen om te scoren. Na de eerste ronde konden de scheidsrechters geen keuze maken, vandaar dat de karateka’s elkaar in een tweede ronde moesten trotseren. Na deze ronde werd er in het voordeel van Patrick gekozen, hierdoor viel Willem, in tegenstelling tot de twee voorgaande edities van de Oyama Cup, niet in de prijzen.

Jan van Beek was bij de heren zwaargewicht (+80 kg.) ingedeeld. In deze poule vochten elf karateka’s en door dit oneven aantal werd Jan de eerste ronde uitgeloot. Na een paar uur wachten was het dan eindelijk de beurt aan de Baarlenaar, hij kwam uit tegen een 19 kilo zwaardere leerling van Sem Schilt, genaamd Jacob Lindeijer. Jan had samen met zijn trainer en coach Pascal van Roozendaal een strategie opgezet. Wanneer er namelijk na twee rondes een hiki wake (gelijkspel) wordt gegeven door de scheidsrechters en er een verschil van meer dan 8 kg. is (5 kg. bij de licht- en middengewichten), gaat de lichtste van de twee door naar de volgende ronde. Deze strategie bleek goed te werken want Jan wist zijn zwaardere tegenstander, door veel te bewegingen en snelle aanvallen te pareren, uiteindelijk te verslaan.

In de tweede ronde kwam Jan uit tegen de ervaren Kenny Jarvis van Groot-Brittannië. Het werd een erg spannende wedstrijd waar Kenny in de eerste verlenging een waza-ari (half punt) wist te behalen. Jan probeerde dit nog ongedaan te maken voor de einduitslag, maar helaas. Jan moest hierdoor uiteindelijk vechten voor de derde en de vierde plaats.

Zijn tegenstander hier was een oude bekende, namelijk Jacob Lindeijer die hij eerder op de dag had verslagen. Jacob werd namelijk als beste verliezer gekozen en kon door het oneven aantal vechters nog proberen om een podiumplaats te behalen. Jacob had de partij tussen Jan en Kenny goed in de gaten gehouden, en had gezien dat Jan veel last van zijn linkerbeen had. Hier speelde hij slim op in door Jan te belagen met harde lowkicks. Uiteindelijk werd hierdoor de partij voortijdig beëindigd. Jan viel met zijn vierde plek uiteindelijk net buiten de bekers.